Ik mag graag op een zaterdagochtend, na het doen van de noodzakelijke boodschappen, een boekwinkel of platenzaak binnenstappen. Een verpozing die van mijn woonkamer inmiddels een soort bibliotheek heeft gemaakt. De boeken beginnen zich er letterlijk op te stapelen. Het neemt wat ruimte in beslag maar het is een probaat middel tegen de ledigheid. Zullen we dan maar zeggen.
Ik zoek naar een boek van Belcampo, een bundel met zijn bekendste verhalen, maar onder de "B" kom ik niets tegen. Naast mij staat een meisje die me aanspreekt. "Kun jij dat boek voor me pakken?" Ze wijst naar boven waar zich, even verderop onder de letter "B", de boeken van Jeroen Brouwers bevinden. Ik moet op mijn tenen staan om "Bezonken rood" te kunnen pakken.
- "Dank je, ik kon er niet bij".
- "Graag gedaan. Maar misschien is het wel niet de bedoeling dat mensen korter dan 1 meter 86 Jeroen Brouwers lezen."
Tot mijn afgrijzen is het boek van Belcampo dat ik zoek alleen verkrijgbaar in een spuuglelijke filmuitvoering. Men probeert de magisch-realistische verhalen van de schrijver van "Het grote gebeuren" aan de man te brengen met een foto op de omslag die rechtstreeks van de voorkant van de Viva lijkt te zijn afgeplukt. Het "een boek niet beoordelen op zijn omslag" was zelden meer van toepassing. Ik twijfel even serieus of ik het boek wel wil kopen maar ik neem het uiteindelijk toch mee.
- "Doet u mij dit boek maar met een mooi kaftpapiertje erbij".
Ik zoek naar een boek van Belcampo, een bundel met zijn bekendste verhalen, maar onder de "B" kom ik niets tegen. Naast mij staat een meisje die me aanspreekt. "Kun jij dat boek voor me pakken?" Ze wijst naar boven waar zich, even verderop onder de letter "B", de boeken van Jeroen Brouwers bevinden. Ik moet op mijn tenen staan om "Bezonken rood" te kunnen pakken.
- "Dank je, ik kon er niet bij".
- "Graag gedaan. Maar misschien is het wel niet de bedoeling dat mensen korter dan 1 meter 86 Jeroen Brouwers lezen."
Tot mijn afgrijzen is het boek van Belcampo dat ik zoek alleen verkrijgbaar in een spuuglelijke filmuitvoering. Men probeert de magisch-realistische verhalen van de schrijver van "Het grote gebeuren" aan de man te brengen met een foto op de omslag die rechtstreeks van de voorkant van de Viva lijkt te zijn afgeplukt. Het "een boek niet beoordelen op zijn omslag" was zelden meer van toepassing. Ik twijfel even serieus of ik het boek wel wil kopen maar ik neem het uiteindelijk toch mee.
- "Doet u mij dit boek maar met een mooi kaftpapiertje erbij".